The 2 Chinese Men Were Haunted In The Forest

ចឹកលីម៖ នែ អាចឹកស៊ុយ រួចចុះម៉េចក៏យើងចាំបាច់ចេញទៅលក់ទាំងយប់ចឹងធ្វើអី? ចឹកស៊ុយ៖ ហ្អើយ! ព្រោះពីផ្ទះយើងទៅផ្សារត្រាំខ្នារនោះ វាឆ្ងាយណាស់ ចឹងធ្វើចេញដំណើរពីពេលនេះទៅ ទម្រាំតែដល់នោះមេឃជិតភ្លឺល្មម ដូច្នេះយើងនឹងបានលក់មុនគេណា ចឹកលីម៖ ប៉ុន្តែធ្វើចឹងវាហត់ខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំខ្លាចតែពេលឈឺទៅនោះយកលុយលក់សាឡាដ មកមើលជម្ងឺមិនគ្រប់ផង ចឹកស៊ុយ៖ ហ្អើយកុំទំរុនពេក ធ្វើឲ្យស្វាហាប់ឡើងទើបរកស៊ីទាន់គេ ចិនៗផ្សេង គេមានបានអស់ ហើយ​ នៅតែយើងទេ តោះស្រូតទៅ​ -ដើរបន្ត ឮឆ្លែលូ ចឹកលីម៖ នែអាចឹកស៊ុយ មានឮអីអត់? ចឹកស៊ុយ៖ ឮតើ គឺសម្លេងឆ្កែលូនឹងណា ចឹកលីម៖ ខ្ញុំឮគេថា បើឆ្កែលូទាល់តែវាឃើញខ្មោច បើកើតទេយើងបកក្រោយសិនទៅហ្អី ចឹកស៊ុយ៖ យី មកដល់នេះហើយ បកក្រោយយ៉ាងម៉េចកើត ថាមិនត្រូវនោះខ្មោចវាខាងក្រោយ ចាំលងយើងក៏ថាបាន តោះប្រញ៉ាប់ទៅ ប្រយត្ន័ខ្មោចមកទាន់ ចឹកលីម៖ អើតោះទៅចឹង​ -ទាំងពីរនាក់ដើរបន្ត ដើរលឿនជាមុន មកដល់សាលាឆទានមួយ ចឹកស៊ុយ៖ យើងសម្រាកនៅសាលាឆទាននេះសិនហើយ ព្រោះមេឃនៅងងឹតនៅឡើយ ម្យ៉ាងនៅសល់តែប៉ុន្មានរយម៉ែត្រទៀត ដល់ផ្សារត្រាំខ្នារហើយ ដូច្នេះយើងដេកយកកម្លាំង បនិ្តចសិនទៅ ចឹកលីម៖ គំនិតល្អមែន តោះចឹង -ទាំងនាក់ដេកក្នុងសាលា​ សម្លេងមាន់រងាវ ចឹកលីម៖ ហ្អើយម៉េចក៏មេឃឆាប់ភ្លឺម្ល៉េះវ៉ី ទើបដេកបានមួយភ្លែតសោះ ចឹកស៊ុយ៖ កុំរអ៊ូច្រើន ឆាប់ស្រូតដំណើរទៅ​ ទៅចាប់កន្លែងលក់ឲ្យបានមុនគេ -ទាំងពីរនាក់កំពុងដើរស្រាប់តែមេឃធ្លាក់ភ្លៀង​ ចឹកលីម៖ អុញ! ភ្លៀងហើយ យើងបកទៅសាលាឆទានវិញសិនទៅអ្ហី? ចឹកស៊ុយ៖ ហ្អេសមិនបាច់ទេ អាឡៃតែខ្លាចទទឹកភ្លៀងនោះ ខាតការឥឡូវហើយ ហើយភ្លៀងដូច​មិនសូវជាខ្លាំងទេ ចឹងយើងទៅហ្មងទៅ -ដើរបានបន្តិចទឹកឡើងលិចផ្លូវ ចឹកលីម៖ ហ្អាសវីវរហើយ ទឹកលិចផ្លូវហើយ ចឹកស៊ុយ៖ មិនកើតទេ ឆាប់ហែលទៅសាលាឆទានវិញ -ចឹកទាំងពីរកំពុងហែល ក៏ឮសម្លេងស្រែកសួរ តា៖ នែអាចឹកស៊ុយ អាចឹកលីម ហើយម៉េចមកហែលគោកអីនៅទីនេះទៅវិញ អត់ទៅលក់ សាឡាដទេអី? ចឹកស៊ុយ៖ អ្ហាកម៉េចក៏ទៅជាចឹងវិញ ចឹកលីម៖ អូយឈឺទ្រូងណាស់ និយាយចប់ស្រាប់តែឮមាន់រងាវម្តងទៀត ហើយក៏ឃើញព្រះអាទិត្យ ចឹកស៊ុយ៖ យីមេឃទើបតែភ្លឺទេតើ ចុះមុននេះ មាន់វារងាវរកស្អីវា ចឹកលីម៖ មាន់រងាវដល់ទៅពីរដង យើងត្រូវខ្មោចលងហើយអាចឹកស៊ុយ